விகடனுக்கு நன்றி!

என்னை விட அறிவிலும், ஆற்றலிலும், புகழிலும் சிறந்தவர்கள் ஆயிரம் பேர் இருக்க, நான் படித்து ரசித்த விகடனின் “ நானும் விகடனும்” பகுதியில் என்னையும் எழுதச் சொன்னபோது சந்தோசத்தில் பேச நா எழவில்லை. எப்படி இன்றைய நிகழ்ச்சியைத் தொகுத்தளிக்கப் போகிறேனோ தெரியவில்லை? 

படிப்பதில் ஆர்வமில்லாதிருந்த காலத்தில் அல்லது படிப்பதைப் பற்றிய அறிமுகம் இல்லாத காலத்தில் பொழுதுபோக்காக நூலகங்களுக்குச் சென்று வரும்போதும், புத்தகக் கடைகளில் ஆங்காங்கே தொங்கும் வண்ண வண்ணப் போஸ்டர்களிலுமே விகடன் எனக்கு அறிமுகமானது. ஆனால் இணையம் வந்த பிறகு, கதைகள், கவிதைகள் என்று எதையாவது எழுத ஆரம்பித்த காலங்களில் அதனை அச்சில் காணும் ஆர்வமும் எல்லோரையும் போலவே எனக்கும் ஏற்பட்டது. சில நகைச்சுவைத் துணுக்குகள், சிறுகதைகள் என்று நான் சொல்லிக் கொண்டவை என சில கிறுக்கல்களை, கணினியில் எழுதி அழகாகக் கிறுக்கல் இல்லாமல் அனுப்பியும் இருக்கிறேன். நாளாக நாளாக வாசிப்பில் ஆர்வம் அதிகரிக்க அதிகரிக்க விகடனைப் பற்றிய தெளிவும், அதன் வசீகரமும், மக்கள் மத்தியில் அதற்கு இருக்கும் செல்வாக்கும் என்னைப் பிரமிக்க வைத்தது. அந்தச் சமயத்தில்தான் நான் தமிழ்க் கீச்சுலகில் அடியெடுத்து வைக்க நினைத்து, அப்படி வைத்தால் கணினி உடைந்துவிடும் என்று பயந்து, எனது மின்னஞ்சல் முகவரியைக் கொண்டு ஒரு கீச்சர் கணக்கினைத் தொடங்கினேன். சில வாரங்களுக்குப் பிறகு என்னால் என்னையே நம்ப இயலாத அளவிற்கு எனது கீச்சொன்றை தனது வலைபாயுதே பகுதியில் பிரசுரித்து அளவில்லாத மகிழ்ச்சியில் தள்ளியிருந்தார்கள். மீண்டும் பல முறை எனது கீச்சுக்களை பிரசுரித்து என்னையும் ஊரறிய வைத்த பெருமை விகடனுக்கே!

இன்னும் சில மாதங்கள் கரைந்திருந்தது. கரைப்பார் கரைக்காமலே தானே கரைவதில் காலமும் ஒன்று. அப்பொழுது எனக்கு இன்னுமொரு பேரானந்ததையும் தந்திருந்தார்கள்.ஆம். விகடனின் என் விகடன் இதழில் கோவைப்பதிப்பின் வலையோசை பகுதியில் எனது வலைப்பதிவுகளைப் பற்றியும் சிறு அறிமுகம் செய்திருந்தார்கள்.  அப்பொழுதெல்லாம் நான் எஃப்.எம் கேட்பதையே விட்டிருந்தேன். FM  கேட்டாலே கோபம் வருகிற மாதிரி ஒரு உணர்வு. எனக்கே என் மேல் கோபம். அந்த RJ விடம் இருக்கிற திறமை ஏன் என்னிடம் இல்லை? ஏன் இன்னும் RJ ஆகவில்லை என்று கோபம்கொள்ளும் நிலையில் இருந்தேன். அப்பொழுது இந்த ஊக்குவிப்பு அல்லது அங்கீகாரம் கொஞ்சம் ஊக்கமளித்தது. அதைப் பற்றி அப்பொழுது எழுதிய பதிவிலிருந்து கொஞ்சம்..

”எனக்கு இத எப்படி எழுதுறதுனே தெரியலை. அவ்ளோ சந்தோசமா இருக்கேன். நானெல்லாம் இத நினைச்சுக் கூடப் பார்க்கலை. ஏன்னா கொங்கு மண்டல வலைப்பதிவர்களில் என்னை விட, ரொம்ப நல்லா எழுதுறவங்க ஆயிரம் பேர் இருக்காங்க. ரொம்ப ஆச்சர்யமா இருக்கு. பெரும்பாலும் விளையாட்டா எழுத ஆரம்பிச்சதுதான் என்னோட இந்த கோமாளி வலைப்பதிவு. சமூக விசயங்களை எழுதுறது ரொம்பவே குறைவு. ஏன எழுதுறதே இல்லைனு கூடச் சொல்லலாம். 

நான் வலைப்பதிவு எழுத வந்ததின் நோக்கமே மீடியாவில், முக்கியமா என்னோட லட்சியமான ஆர்.ஜே ஆவதற்கு ஏதாவது ஒரு வகையில் உதவும் அப்படிங்கிறதுதான். கடந்த இரண்டு வருசமா எனக்குத் தோன்றிய எதையாவது, எனக்குத் தெரிஞ்ச நடைல எழுதிட்டு வந்திருக்கேன். முக்கியமா இந்த வலைப்பதிவு எழுத ஆரம்பித்த புதிதில் எனக்கு வாசிக்கும் பழக்கமே கிடையாது. பிறகு சிறிது சிறிதாக வலையுலக நண்பர்களின், முக்கியமா எங்க டெரர்கும்மி நண்பர்களின் வழிகாட்டுதலில்தான் எனக்குப் படிக்கும் பழக்கமும், இலக்கியத்தைப் பற்றின ஒரு தெளிவும் ஏற்பட்டுச்சுனு சொல்லலாம். உண்மைல அவுங்க இல்லைனா நான் இந்த அளவுக்குக் கூட வளர்ந்திருக்க முடியாது.எல்லோரும் தங்களது வலைப்பதிவைப் பத்தி மின்னஞ்சலிட்டுக் காத்திருக்கும்போது மின்னஞ்சலே ஆனுப்பாம என் வலைப்பதிவை அறிமுகப்படுத்தினது ரொம்பவே ஆச்சர்யமா இருக்கு. அதே சமயம் என் நண்பர்கள் யாரேனும் என் வலைப்பதிவைப் பத்தி மின்னஞ்சலினார்களா என்று தெரிவயில்லை. அப்படி யாரேனும் அனுப்பியிருந்தா அவுங்களுக்கும் என்னோட நன்றிகள்.

பெரும்பாலும் நகைச்சுவைங்கிற பேர்ல நான் எழுதி வந்ததெல்லாம் சிரிக்க வைத்ததோ இல்லையோ, ஆனா இப்பக் கொஞ்சம் ஓரளவு நல்லா எழுதிப் பழகியிருக்கேன்னு நினைக்கிறேன். இந்த சமயத்தில் இப்படி ஒரு ஊக்குவிப்பு என்னை மேலும் சிறப்பா எழுதனும்ற ஒரு ஆசையை உருவாக்கியிருக்கு.

ஆர்.ஜே ஆகணும்கிற என்னோட கனவு எப்ப நிறைவேறும்னு தெரியலை.  இப்பலாம் FM கேக்கவே பிடிக்கலை. எதாச்சும் நிகழ்ச்சி கேட்டா என்னையறியாமலே கோபமும், அழுகையும் வருது. உண்மையில நமக்கு அந்தத் தகுதி இல்லையோனு கஷ்டமா இருக்கு. நானே ஒரு எப்.எம் ஸ்டேசன் தொடங்கி, இப்போ இருக்கிற வானொலிகளை விடத் தரமான, உருப்படியான விசயங்களோட, மக்களை சந்தோசப்படுத்தும் நிகழ்ச்சிகளை வழங்கனும்னுதான் ஆசை. அதிகமா ஆசைப்படுறேனோனு அடிக்கடி தோணும். ஆனா இது மாதிரி சின்னச் சின்ன சந்தோசங்கள், ஊக்குவிப்புகள் என்னை என்னோட லட்சியத்தை நோக்கித் தொடர்ந்து போகனும்கிற ஒருவிதமான தைரியத்தைக் குடுக்குதுனே சொல்லலாம். அந்த வகையில் கண்டிப்பா விகடனுக்கு என்னோட மிகப் பெரிய நன்றியைத் தெரியப்படுத்தியே ஆகணும். அதே மாதிரி ஈரோடு வலைப்பதிவர் குழுமத்துக்கும் என்னோட நன்றியைத் தெரிவிக்கக் கடமைப்பட்டிருக்கேன்!”

இந்தப் பதிவு என்னோட கோமாளி வலைப்பதிவ ஆனந்த விகடன் - என் விகடன் கோவைப் பதிப்புல வந்த ”வலையோசை” பகுதியில  அறிமுகப்படுத்தின போது 26.03.2012 ல எழுதினது. அதன் நினைவுகள் எனக்கு இன்னும் பசுமையாவே இருக்கு. அப்புறம் சில மாதங்களில் நான் நினைச்சது மாதிரியே என்னோட லட்சியம் நிறைவேறிச்சு. ஒரு பிரபல தனியார் பண்பலை வானொலியில் ஆர்.ஜே ஆனேன். அப்பவும் இதே மாதிரி ஒரு தடவ வலையோசையில் என்னைப் பத்தியும், என் நிகழ்ச்சி பத்தியும் எழுதியிருந்தாங்க. அப்போ எழுதின பதிவிலிருந்து...

“ இந்த வாரம் எனக்கு ரொம்பவே சந்தோசமான வாரம். ஆமாங்க! இந்த வார ஆனந்தவிகடன் - வலையோசைல என்னோட நிகழ்ச்சி பத்தி எழுதி, என்னைய நல்ல ஆர்.ஜேனு சொல்லிருக்காங்க. இதுக்கு முன்னாடியே என்னோட இந்த வலைப்பதிவைப் பத்தி வலையோசைல சொல்லியிருந்தாலும், இந்தத் தடவ அத விட சந்தோசமா இருக்கேன். காரணம் என்னன்னா, என்னோட மானசீக குருவான ”மா.கா.பா ஆனந்த்” அண்ணன 2011 ஆம் ஆண்டிற்கான சிறந்த ஆர்.ஜே னு விகடன் விருது கொடுத்திருக்காங்க. அதே பத்திரிக்கைல என்னையும் நல்ல RJனு சொன்னதுதான் என் சந்தோசத்துக்குக் காரணம்!”

இப்படியாக விகடனால் நான் எத்தனையோமுறை மகிழ்ச்சியடைந்திருக்கிறேன். நம்மைப் பற்றிய ஒரு செய்தி ஒலி, ஒளி ஊடகங்களைக் காட்டிலும் அச்சு ஊடகத்தில் வரும்போது அதிக சந்தோசத்தையும், மதிப்பையும் பெறுகிறது. ஒலி, ஒளி ஊடகங்களில் அது ஒளிபரப்பாகும்போதே கேட்டாலோ, பார்த்தாலோதான் உண்டு. என்னதான் அதற்குப் பிறகு அதனைப் பதிவு செய்து வைத்துக் கொண்டாலும் அதன் உயிர்ப்பு நீடிப்பதில்லை. ஆனால் அச்சு ஊடகங்கள் அதே உயிர்ப்புடன் இருப்பதே அவற்றில் வரும் நமது படைப்புக்களைக் காலம் தாண்டியும் வாழவைக்கிறது. எங்க எஃப்.எம் RJ's பத்தி விகடன்ல எழுதினப்ப அவுங்களோட சந்தோசத்தை நேர்ல பார்த்திருக்கேன். அத எழுத்துல சொல்லமுடியாது. சமகால பல்சுவை இதழ்களில் விகடனுக்கு நிகர் விகடன்தான். இந்தச் சமகாலம் என்பது விகடன் ஆரம்பித்த காலத்திலிருந்து இன்றுவரையும், இனியும் தொடர்வதுதான் ஆச்சர்யம்!

அன்புடன்
செல்வா.
உரிமையாளர் - இசை எஃப்.எம்.
01.07.2018